وبلاگ تازه ها
» دوچرخه های اشتراکی و نظام آن در سایر کشورها
دوچرخه های اشتراکی برنامه ای است که در آن ساکنان یک شهر می توانند از ایستگاه های مخصوص، دوچرخه کرایه کنند و برای مدت معلوم در داخل شهر مورد استفاده قرار دهند. تاریخچه سیستم دوچرخه اشتراکی به حدود 14 سال پیش بر می گردد که پس از آن به سرعت در بیشتر شهرهای جهان ترویج یافت. اگرچه این روزها قاره اروپا دارای پیشرفته ترین سیستم ها و برنامه در زمینه دوچرخه اشتراکی نسبت به دیگر کشورهای دنیاست، با این حال لین اقدام در دیگر نقاط جهان نیز پیشرفت چشمگیری داشته است. در ادامه به برخی از شگفت انگیزترین سیستم های دوچرخه اشتراکی در سراسر جهان پرداخته می شود.مهم ترین مزیت دوچرخه اشتراکی هوشمند نسبت به دوچرخه اشتراکی عادی در این است که شهروندان می توانند این دوچرخه را از هر نقطه شهر که مشهاهده کردند بردارند و سپس در هر نقطه که مایل بودند یا به مقصد که رسیدند، رها کنند. البته محدودیت های تردد نیز در برخی از نقاط شهر منظور شده است که همگام ثبت نام متقاضی لیست مسیرهای ممنوع برای تردد مانند بزرگراه ها به فرد ارایه می شود. در نسل های اولیه سیستم دوچرخه اشتراکی عادی شما باید دوچرخه را به محلی بر میگرداندید که آن را گرفته بودید اما در این سیستم هوشمند شما محل نزدیک ترین دوچرخه را به کمک اپلیکیشن روی نقشه پیدا می کنید و سپس در هنگام رسیدن به آن محل قفل دوچرخه به کمک اپلیکیشن برای شما باز می شود و پس از رسیدن به مقصدتان آن را در نقطه ای قرار می دهید و قفل می کنید تا نفر بعدی از آن استفاده کند.
دوچرخه های اشتراکی باعث کاهش ترافیک در مناطق شلوغ شهرها شده است. بر اساس تجربه ثابت شده که میزان کاهش ترافیک در شهرهای مختلف متفاوت است. مثلا در واشنگتن سفرها با استفاده از دوچرخه نسبت به استفاده از ماشین هشت درصد است در حالی که این مقدار برای مینیاپلیس 20درصد است. یک پژوهش دیگر نشان داد که اجرای این طرح در واشنگتن موجب کاهش سه درصدی میزان ترافیک این شهر شد.
تحقیقات در پکن و گوانژوی چین نشان داد که اجرای طرح دوچرخه های اشتراکی باعث کاهش محسوس سفرهای زیر پنج کیلومتر شده است. در نهایت استفاده از دوچرخه شناور جهش مثبتی را در شهر گوانژو در کاهش آلودگی هوا و کاهش ترافیک به وجود آورد. با کاهش استفاده از وسایل حمل و نقل سوختی آلودگی هوا نیز کاهش می یابد. بر اساس تحقیقات میزان صرفه جویی سوخت ناشی از اجرای طرح دوچرخه اشتراکی در واشنگتن تقریبا 1.28 میلیون دلار بوده است. با اجرای این طرح در استرالیا در سفرهای زیر پنج کیلومتر حدود 1.5 کیلوگرم در ساعت از میزان CO2 انتشار شده کم شد.
در ایران اما هنوز راهی طولانی در پیش است. بایستی فرهنگ استفاده از دوچرخه های اشتراکی آن قدر گسترش یابد تا بتوان تغییرات محسوس در حوزه های ترافیکی و آلودگی هوا را اندازه گیری و آمار رسمی را منتشر کرد.
نظام دوچرخه های اشتراکی در سایر کشورها
کمتر از 14 سال از راه اندازی نظام دوچرخه های اشتراکی می گذرد اما به سرعت در سراسر جهان در حال پیشرفت است.. هم اکنون شهرهای زیادی هستند که سیستم حمل و نقل دوچرخه های اشتراکی را به طور جدی راه اندازی کرده اند و با استقبال خوب شهروندان مواجه شده اند. در ادامه به چند شهر موفق در این زمینه اشاره می کنیم:
اتریش-وین
از جمله شهرهای اروپایی پیشرو و ممتاز در زمینه گسترش دوچرخه سواری شهری به عنوان یک راه حمل و نقل سبز برای شهروندان است که البته نقش سازمان های دولتی و غیر دولتی چون شهرداری ها و فراهم ساختن امکانات و زیرساخت های مناسب برای این وسیله، غیر قابل انکار است.
"دوچرخه شهری وین" از سال 2003 با حمایت شهرداری وین، از سوی شرکت Gewista شروع به کار کرده و امروزه یکی از پروژه های موفق شهری در میان شهرهای اروپایی است که سایر کشورها نیز درحال الگوبرداری و مشابه سازی آن هستند.
البته این پروژه نیز با رفع نقص ها و عیب های طرح های شکست خورده پیش از آن، به نتیجه نهایی و مطلوب رسید. هدف این پروژه اجاره دوچرخه از حدود 100 ایستگاه تعبیه شده در تمامنقاط شهر (غیر از مناطق مرزی شهر) با حدود 2400 دوچرخه آماده به کار است که در تمام فصل های سال به صورت شبانه روزی قابل استفاده هستند. هر شهروند می تواند با مراجعه به یکی از ایستگاه ها، دوچرخه ای را اجاره و با پایان استفاده از آن، در یکی دیگر از ایستگاه های موجود دوچرخه را برای استفاده دیگران قرار دهد
هانگژو-چین
شهر هانگژو، مرکز استان ژجیانگ در کشور چین، با جمعیتی برابر با هفت میلیون نفر، دارای پیشرفته ترین برنامه های دوچرخه اشتراکی در دنیاست. حدود 66 هزار تا 78 هزار دوچرخه در 2700 ایستگاه در این شهر توزیع شده است. تعداد دوچرخه های داخل شهر به حدی زیاد است که در فاصله کمتر از پنج دقیقه بیش از یک دوچرخه دیده می شود. دولت در تلاش است برنامه خود را بیشتر گسترش دهد و برای این کار، حدود 19 میلیون پوند انگلیس در اختیار شرکت حمل و نقل عمومی هانگژو قرار داده است.با وجود این سرمایه گذاری کلان، پیش بینی می شود تا اواخر امسال، تعداد دوچرخه های این شهر به بیش از 175 هزار عدد برسد.
پاریس-فرانسه
پایتخت کشور فرانسه، جایگاه یکی از بهترین شهرهای جهان در زمینه دوچرخه اشتراکی را به خود اختصاص داده است. سیستم دوچرخه اشتراکی شهر پاریس که Velib نام دارد پس از کشور چین، بزرگ ترین سیستم دنیا با حدود 20هزار دوچرخه در 1200 ایستگاه شهری است.ایده ایجاد دوچرخه اشتراکی در پاریس را برای اولین بار شهردار این شهر مطرح کرد و این سیستم حمل و نقل از ژوییه 2007 شروع به کار کرد. برنامه دوچرخه اشتراکی در پایتخت فرانسه به حدی پیشرفته است که به عنوان یک الگو برای تمام شهرهای جهان عمل کرده است. حتی مسؤولان در بسیاری از شهرهای جهان از اسم Velib برای ترویج برنامه دوچرخه اشتراکی در شهر خود بهره می گیرند.
لندن-انگلیس
برنامه دوچرخه اشتراکی در شهر لندن در سال 2010 آغاز به کار کرد اما پیشرفت چشمگیر آن در مدت زمان بسیار کوتاه، این سیستم را در فهرست پیشرفته ترین سیستم های دوچرخه اشتراکی جهان قرار داد. مسیولان شهر لندن از Velib به عنوان الگویی برای راه اندازی این سیستم استفاده کردند. برنامه اشتراک دوچرخه با پنج هزار دوچرخه کار خود را آغاز کرد اما این تعداد به سرعت به 11 هزار دوچرخه در 750 ایستگاه رسیده است.. ایمنی و کارآمدی دوچرخه های اشتراکی در لندن در سراسر دنیا شهرت دارد.
نیویورک-ایالات متحده آمریکا
نیویورک از اولین شهرها در ایالات متحده آمریکا بود که برنامه دوچرخه های اشتراکی را به طور بسیار گسترده و با حدود شش هزار دوچرخه در 33 ایستگاه، آغاز کرد. اگرچه تعداد دوچرخه های سیستم این شهر با تعداد دوچرخه های اشتراکی پاریس و شهرهای کشور چین قابل مقایسه نیست، با این حال دلایل مختلفی سیستم دوچرخه های اشتراکی این شهر را در لیست بهترین سیستم های جهان قرار داده است.
این سیستم در سال 2013 کارش را آغاز کرد و متعهد شد تا سال 2017 تعداد دوچرخه های خود را به دوبرابر، یعنی بزرگ تر از سیستم دوچرخه اشتراکی لندن برساند. سیستم دوچرخه اشتراکی نیویورک که بدون حمایت مالی دولت آغاز به کار کرد، به سرعت ساکنان این شهر را به سمت خود جذب کرد و همین امر باعث کاهش مشکلات ترافیکی شهر شد.
